امامزاده صالح نام زیارتگاهی در محله تجریش تهران است. آن گونه که از کتیبه بالای سردر صحن بر می‌آید، از پسران امام موسی کاظم و برادران امام هشتم شیعیان علی پسر موسی (رضا) (ع) است.

این آرامگاه را منسوب به صالح پسر امام موسی کاظم می‌دانند. صحن و حیاط این بقعه گورستان عمومی بود و در بیست سال اخیر اثر گورها را از بین برده‌اند و فقط تعداد محدودی از سنگ قبرها را باقی گذاشته‌اند. ازجمله سنگ قبر محمدولی خان تنکابنی (سپهسالار اع

ظم). گفته می‌شود که سر این امامزاده در این آرامگاه مدفون است و بدن وی نیز در آرامگاهی با نام مشابه (واقع در میدان عالی قاپو اردبیل) آرمیده‌است.

بنای بقعه اصلی شامل ساختمان چهارگوش بزرگ و مستحکمی با دیوارهای قطور است و فضای درونی آن تقریبا ۵٫۶ متر مربع مساحت دارد. وضع طاق‌نماها و معماری ساختمان و پوشش آن از معماری بناهای سدهٔ هفتم و هشتم است.

ایوان ورودی و رواق در سمت شمال حرم واقع است و بالای حرم در رواق، لوح مستطیل خشتی کاشی‌کاری شده‌است که تاریخ ۱۲۱۰ هجری قمری را بر خود دارد و نام فتحعلی شاه بر آن حک شده‌است. هلاکو میرزا فرزند فتحعلی‌شاه قاجار در سال ۱۲۱۰ هجری قمری، بانی بازسازی و آذین‌کاری آن بوده‌است.

گنبد کاشی کاری شده بقعه در سال ۱۳۳۸ در آخرین سال عمر حسن فداکار با هزینه شخصی تعمیر و کاشی کاری مجدد شد. محوطه امامزاده صالح پیش از تغییر فضای خیابانی تجریش، محوطه‌ای کاملا محصور شده همچون دیگر زیارتگاه‌های ایران بوده‌است ولی امروزه از حصار دیوارها خارج شده‌است.

آرامگاه امامزاده صالح در ناحیه شمیرانات شهر تهران، در دامنه رشته کوه البرز و در ارتفاع ۱۶۰۰ متری از سطح دریا قرار دارد.

عکسی تاریخی از درخت چنار کهنسال امامزاده صالح تهران در دوره قاجار