هفتسین سفرهای است که ایرانیان هنگام نوروز میآرایند. این سفره
ممکن است روی زمین یا روی میز گذاشته شود. اعضای خانواده معمولاً لحظهٔ
تحویل سال را در کنار سفرهٔ هفتسین میگذرانند. بعضی سفره را در مدت سیزده
روز نوروز نگه میدارند و در پایان این دوره، در روز سیزده نوروز، سبزه را
به آب میدهند.سفرهٔ هفتسین منحصر به نوروز نیست و بعضی این سفره یا مشابهش را برای مراسم ازدواج یا شب چله تهیه میکنند. ملتهای
دیگری که با ایرانیان فرهنگ و سنتهای مشترک دارند (مانند افغانان،
تاجیکان، و ارمنیان) این سفره را حاضر نمیکنند و این سفره حتی بین کردها و
زرتشتیان (که هر دو معمولاً از حافظان سنتهای باستانی ایرانی بودهاند)
نیز معمول نبوده است، هر چند اخیراً سفرهٔ هفتسین در میان زرتشتیان
شهرنشین معمول شده است بنا بر این رسم مبهم است و «هفت سین» احتمالاً
رسم کهنی نیست. در یک دوبیتی که به طور واضحی معاصر است ریشه این سنت را
از زمان کیانیان و در اصل به صورت هفت شین بیان میکند («روز نوروز در زمان
کیان/مینهادند مردم ایران/شهد و شیر و شراب و شکر ناب/شمع و شمشاد و شایه
اندر خوان»). ایدهٔ «هفت شین» توسط بعضی ایرانیان پشتیبانی میشود که از
جمله میگویند شراب به دلیل باورهای اسلامیتر، جایش را به سرکه داده است و
هفت شین به هفت سین تبدیل شده است. این نظریه به دلیل این که نام اجزا را
به عربی میآورد و از اجزای ویژهای چون سمنو نام نمیبرد رد شده است. در
بعضی ریشهیابیهای دیگر، هفت سین را به هفت «سینی» ربط دادهاند، یا اصلش
را «هفت میم» دانستهاند، یا آن را از ریشهٔ «هفتچین» به معنی هفت چیدنی
نامیدهاند که این ریشه یابی نیز از سوی محققین جدی گرفته نمیشود ولی
جدا از یک مورد اشارهٔ مبهم و مشکوک به این سفره در منبعی منتسب به دورهٔ
صفوی، از هفتسین حتی در نوشتههای مورخین و سیاحان قرن نوزدهم میلادی هم
اثر چندانی نیست. تنها هاینریش بروگش که در ۱۸۶۰ میلادی از تهران بازدید
کرده است، مینویسد که ایرانیان برای نوروز گلهایی میکاشتند که نامشان با
سین آغاز میشده است.
اما از طرف دیگر، اگر عناصر دیگر سفره را هم
در نظر بگیریم، میتوان آسانتر سفرهٔ نوروزی را (منهای «هفت»ش و «سین»ش)
به سنتها و باورهای ایرانی متصل کرد. امشاسپندان و نمادهایشان در این سفره
حضور دارند (شیر به نشانهٔ وهومن، سپند و بیدمشک به نشانهٔ سپندارمذ، ظرف
آب و سمنو به نشانهٔ آناهیتا، و ...). مثلاً سمنو را که تقویت کنندهٔ قوای
جنسی شمرده میشده تنها به این دلیل نباید نشانهٔ آناهیتا دانست، بلکه
میتوان به این نکات نیز توجه کرد که در مراسم آیینی تهیهٔ سمنوی نوروزی،
فقط زنان باید حضور داشته باشند و مردان راهی به آن ندارند. یا این که در
تغییرات جدیدتر آیین سمنوپزان، سمنو به فاطمهٔ زهرا تقدیم میشود که نه
تنها جایگزین ایزدبانوهای زن در آیینهای شیعی است، بلکه حتی در نام
(«زهرا») به سیارهٔ ناهید که نماد دیگری از آناهیتاست اشاره دارد. در
مجموع، هر چند عناصر سفرهٔ نوروزی باستانی و معنادار هستند و ریشه در
سنتهای ایرانی دارند، مشخصاً ایدهٔ «هفت» جزء آغازشونده با «سین» جدید است
و احتمالاً در قرن بیستم میلادی به کمک رسانههای جمعی پا گرفته و فراگیر
شده است. سفره هفت سین از جلوههای اصیل نوروز خصوصاً در میان خانوادههای ایرانی است. سینها در
سفرهٔ هفت سین معمولاً هفت جزء یا بیشتر که با حرف سین آغاز میشوند قرار
میگیرد که معمولاً از مجموعهٔ زیر انتخاب میشوند: سیر، سیب، سبزه، سنجد،
سرکه، سمنو، سماق، سنبل، سکه، سپند، سپستان، سوهان، سوسن، سرمه، سنگک،
سبزی، سیاهدانه. از این سینها (و نیز اجزاء دیگر این سفره) معمولاً به
نماد مفاهیمی چون نوزایی، باروری، فراوانی، ثروت، و مانند آنها یاد میشود.
بعضی نیز این اجزاء را به خدایان ایران باستان، بالاخص آناهیتا و
سپندارمذ، ایزدبانوهای آب و خاک، نسبت میدهند سبزه از اجزای اصلی
سفره شمرده میشود و معمولاً از گندم، یونجه، یا عدسِ سبزشده است که ممکن
است بر کوزه سبز کنند. از دیگر اجزای خاصتر این سفره میتوان از سمنو و
سنبل نام برد که در مواقع دیگر سال کمتر حضور دارند. ناگفته نماند که
برخی از اجزاء ، که بسیاری از مردم در سفره هفت سین قرار می دهند، نادرست
است. زیرا همه ی آن اجزاء باید دارای منشاء گیاهی و خوردنی باشند. سایر اجزاء مرسوم
است اجزاء دیگری هم در سفره چیده میشود. این اجزا ممکن است برای زینت یا
کامل کردن مجموعه باشند. از جملهٔ این اجزاء میتوان از آینه، کتاب (قرآن،
کتاب مقدس یا مجموعهٔ اشعار از قبیل دیوان حافظ و شاهنامهٔ فردوسی)، شمعدان
(در بعضی سنتها تعداد شمعها به تعداد فرزندان خانواده است)، تخم مرغ
رنگی، میوه، گل، شیرینی، آجیل، نان، شیر، ماست، پنیر، گلاب، عسل، شکر، تنگ
یا کاسهٔ آب (معمولاً حاوی برگ یا ماهی یا انار یا ترنج یا سایر مرکبات)،
بیدمشک، بادبزن و سبزی خوردن نام برد
آینه و کتاب در کنار
آن هم از اجزائی است که در بسیاری از سفرههای هفت سینی چیده میشود. برخی
بر این باورند که سکه که نماد «دارایی» وآب که نماد «پاکی و روشنایی» است
بهتر است در کنار هم قرار گیرند و سکه را درون ظرفی از آب سر سفره
میگذارند. یا به امید ازدیاد ثروت، سکه را بر آینه میگذارند. این سفره
هفت سین مادر شمال سال 1393 بوده .
+ نوشته شده دردوشنبه 18 فروردین 1393ساعت 7:19توسط غلامرضاوظیفه شناس لسکوکلایه مقیم (تهران)
|
| تعداد بازدید : 207
|