سبزه شاید زیباترین ویژگی سفره هفت
سین را میتوان به وجود سبزه آن دانست، به این دلیل که سبزه با رنگ و
طراوت خود دلها را شادمان می سازد و با نگریستن به آن طلوع سال جدید را
زیباتر میکند. در ایران باستان رسم بر این بود که بیست و پنج روز قبل
از نوروز در کاخ پادشاهان دوازده ستون از خشت خام برپا میساختند و بر
هرکدام یک نوع غله میکاشتند و معتقد بودند اگر سبزهها خوب بروید سال پر
برکتی است. در ایران باستان دانههای گندم، جو، برنج، لوبیا، عدس، ارزن،
باقلا، نخود و کنجد را بر این ستونهای خشتی میکاشتند و روز ششم فروردین
آنها را برمی چیدند و به نشان برکت و باروری در تالارها پخش میکردند و
معمولا سه قاب از سبزه به نماد اندیشه نیک، گفتار نیک و کردار نیک بر خوان
میگذاشتند و اغلب کنار آنها گندم، جو و ارزن که نقش مهمی در خوراک مردم
داشتند سبز می کردند تا سبب فراوانی این دانهها در سال جدید گردد. امروزه نیز آن چیزی که وجودش بر سر سفره هفت سین ضرورت دارد، سبزه است. مردم یزد از نیمه اسفند به سبز کردن سبزه در کاسه و بشقاب و حتی بر روی کوزهها . زرتشتیان رویش سبزه را در نوروز نشان تازه شدن زندگی و فصل
رویش دانهها که خود برکت زندگی محسوب میشود، میدانند.در گذشته زرتشتیان
یزد بیشتر "تره تیزک" را که در گویش خود بدان "ششه" میگویند بر روی
کوزههای سفال سبز میکردند.
دانههایی
که امروزه کشت میشود بیشتر گندم و عدس است ولی ماش و تره تیزک را نیز سبز
میکنند. معمولا تره تیزک را یک شبانه روز خیس میکنند سپس آن را در
کیسههای پارچهای نازک می ریزند و در جایی گرم قرار میدهند تا جوانه
بزند، جوانه زدن دانهها را در گویش زرتشتیان یزد روز آمدن میگویند، بعد
از آن که دانههای روز آمده را در بشقابهای پهن بی لبه که معمولا سه عدد و
مخصوص کاشتن سبزه هستند، ریختند، روی جوانهها را پردهای از ماسه نرم
میریزند و آب میدهند تا سبز شود. این سبزه هفت سین ما بود که به در یا انداختیم .
+ نوشته شده درپنجشنبه 21 فروردین 1393ساعت 6:23توسط غلامرضاوظیفه شناس لسکوکلایه مقیم (تهران)
|
| تعداد بازدید : 75
|