جیرجیرک‌ها خویشاوند ملخ‌ها هستند.آن‌ها می‌توانند به کمک پاهای عقبی بزرگشان به اندازهٔ چند برابر طول بدن خود بپرند.جیرجیرک‌ها معمولاً شب‌ها فعال‌اند.بعضی از آن‌ها مجراهایی حفر می‌کنند و تا زمانی که هوا روشن است در آن استراحت می‌کنند.بیش تر گونه‌های جیرجیرک برگ می‌خورند.اما بعضی از جیرجیرک‌های درختچه‌ای از حشره‌های دیگر تغذیه می‌کنند.

جیرجیرک‌ها مانند ملخ‌ها٬ آواز می‌خوانند.آن‌ها برای تولید صدا دندانه‌های شانه مانند یک بال خود را روی ناحیهٔ ضخیم بال دیگر می‌کشند.جلو بدن آن‌ها به صورت تشدیدگر عمل می‌کند و صدا بلندتر می شود.بعضی از جیرجیرک‌های گرمسیری به قدری بلند آواز می‌خوانند که می‌توان صدای آن‌ها را از فاصلهٔ ۱/۵ کیلومتری شنید.گوش جیرجیرک‌ها روی زانوهای جلویی آن‌ها قرار دارد.

من این عکس را در لسکوکلایه گرفتم